Omkoping met bontjassen, gastvrijheid en dreigende geweren

Exclusief, reportage uit Kiev. De waarheid over de bontjassen, prijkte pontificaal op de voorpagina van Voetbal International. Het is oktober 1995. Het was een éénmalige kennismaking met Oekraïne die me heden ten dage nog heugt.

Vriendschapsverdrag

Wat wilde het geval? Als freelance-journalist kreeg ik via het vriendschapsverdrag Goor-Kiev de kans om mee te gaan met een Goorse delegatie naar de Oekraïnse hoofdstad. Op datzelfde moment was de belangrijkste voetbalclub van het land, Dinamo Kiev, verwikkeld in een kolderiek omkoopschandaal  en daarvoor door de internationale voetbalbond gestraft met een driejarige schorsing.
Voor een Champions League-wedstrijd was de Spaanse scheidsrechter gepaaid met bontjassen ter waarde van dertigduizend, toen nog, guldens. De arbiter maakte daar melding van en dat betekende hele gare rapen.

Twee vliegen

Ik schreef destijds ook voor Voetbal International en Johan Derksen, inderdaad die, had wel oren naar een smeuïg verhaal. Dat betekende dus voor mij twee vliegen in één klap: een mooi tripje en ook nog eens een fijne schrijfopdracht.
Zo belandde ik op de burelen van Dinamo Kiev. In een ooghoek zagen we een colonne hele dure Mercedessen tevoorschijn komen. “Da’s de president van de club”, waarschuwde iemand. Collega Hans Extercate, ook uit Goor, bedacht zich geen moment en begon foto’s te maken. Dat was niet de meest verstandige beslissing. Binnen no-time waren we omringd door bewapende lijfwachten met de vraag of we de foto’s wilden inleveren. Of vraag, het was min of meer een bevel. Hans sputterde eerst nog tegen, maar toen de geweren steed hoger de lucht ingingen en priemender in onze richting wezen was de keus snel gemaakt. Ook de legendarische, inmiddels overleden, journalist Jan Biesemaat bivakkeerde in ons reisgezelschap en Jan zou Jan niet zijn als hij onze belevenissen breed liet uitmeten op de voorpagina van Tubantia.

Gastvrij en vriendelijk

Kortom, het was een roerig weekje Oostblok. Maar wat me, ondanks dat voorval, ook bij is gebleven is de Oekraïnse gastvrijheid. Bijzonder vriendelijke mensen die de weinige middelen die ze hadden, graag wilden delen met ons. Ik had het heel graag anders gezien en de aanleiding is verschrikkelijk, maar 27 jaar later kan ik eindelijk iets terug doen.

‍